Słowem wstępu- historia fryzjerstwa w pigułce:)

Od zarania dziejów fryzura stanowiła nieodłączny element mody, zmieniający się wraz z obowiązującymi trendami. Dla starożytnych Egipcjan charakterystyczne były ozdobne peruki w kształcie pazia, w Grecji dominowały uczesania płaskie u nasady głowy, wydłużające się ku tyłowi i zbierane nad karkiem, zaś w Rzymie kobiety upinały włosy u góry lub z tyłu w węzeł, zaplatały  warkocze albo układały w fale czy loki. W średniowieczu dominowały włosy schowane pod czepce, a w XVI w. prym wiodły warkocze upięte w okolicach policzków, z czasem przypominające formą potężne baranie rogi.
Odejście od tego trendu przyniósł renesans, w którym to modne było zaczesywanie włosów do tyłu i upinanie ich w ozdobnych siatkach z pereł.
W barokowym fryzjerstwie dominowały dwa zasadnicze trendy: uczesanie „Garcette” , czyli włosy skręcone w drobne nieregularne loczki, zbierane w  dwa duże pęki oraz uczesanie „Madame Sévigné”, będące wzbogaconą w małą, prostą grzywkę modyfikacją „Garcette”. Popularne było także wpinanie we włosy strusich piór, wstążek, kwiatów oraz innych ozdób. W tym czasie rozpoczęła się także moda na wysokie fryzury.
Odejście od tych trendów przyniosło rokoko, w którym popularne były co prawda fryzury z loczków, przypudrowywane jednak grubą warstwą w celu uzyskania srebrzystego koloru.
W drugiej połowie  XVIII w.  pojawiła się też tzw. fryzura Marii Antoniny,  złożona z włosów zaczesanych na stelażu nad czołem, wzbogacona dodatkowo w dopinane sztuczne włosy i ozdabiana przy pomocy klejnotów  oraz długich strusich piór. Popularne na przełomie XVIII/XIX w.  włosy obcięte na wysokości karku, mocno cieniowane i gładzone cieszą się uznaniem również w czasach współczesnych.
W I połowie XIX w. modne były z kolei fantazyjne loki, upinane symetrycznie, nad uszami, wzbogacane dodatkowo dopinkami i treskami.
Poważne zmiany w podejściu do fryzjerstwa przyniósł okres biedermeieru. Odrzucono wówczas jeden, obowiązujący wszystkich model fryzury, a rozpoczęto ich indywidualne dobieranie do typu urody, co zaowocowało dużą różnorodnością uczesań. Ponadto od 1900 r. coraz częściej kobiety pozwalały sobie na fryzury całkowicie odsłaniające kark i uszy, a zapoczątkowane w 1909 r. obcięcie „na chłopczycę” podbijało cały świat.

I to by było na tyle- mam nadzieję, że nikogo nie zanudziłam? Oby;)  Ale obiecuję poprawę, o historii będzie już tylko jeden post;)